Interview met Peter Roeven, hoofd van de Titus Brandsmaschool

De redactie heeft Peter Roeven bereid gevonden een klein interview af te staan en even terug te kijken naar de periode dat wij de Titus Brandsmaschool bevolkten.

In de jaren dat wij geboren werden (1964-65 voor de meesten) was dhr. Smits al bijna 20 jaar bij de Titus Brandsma, vanaf 1953 als hoofd. In 1982 volgde dhr. Veugelers hem als hoofd op en hij bleef hoofd tot aan zijn onverwacht overlijden in 1989. Vervolgens werd Peter Roeven hoofd van de Titus Brandsma in 1990 en hij bekleedt deze functie tot op heden.

Door onze hoofdredacteur

In de 4e klas (1974-75) had ik U als meester; in 1976 was U 4 jaar bij de Titus Brandsma. Was klas 6c van 1976-77 Uw eerste 6e klas?
Ja, dat was mijn eerste 6e klas.

Onze jaargang telde 87 leerlingen - die na ons 57. Heeft dit te maken met de oprichting van andere scholen in de jaren '70?
Ja, in die tijd werden er scholen bij de Molenbossen en in het Annakamp gesticht. Een flink deel van de leerlingen van onze school ging daarna naar die scholen. Het kwam eigenlijk wel goed uit, want het gebouw aan de Antoniuslaan moest ontruimd worden en in de Titus Brandsmaschool aan de Laurentiusstraat was niet genoeg plaats voor al die kinderen. In 1974 waren de Antoniusschool en de Titus Brandsmaschool één school geworden. Daarvoor waren het een jongensschool en een meisjesschool. In 1972 was mijn eerste klas (3e klas) de laatste meisjesklas. Daarna zaten de kinderen gemengd.

Wat kunt U zich nog herinneren van onze jaargang? (misschien heeft U nog aantekeningen uit die tijd)
Ik heb hier nog wel een tijdje aantekeningen van gehad, maar die kan ik nu toch echt niet meer vinden. Ik weet wel dat ik het erg leuk vond om de 6e klas te doen. Wat ik ook weet is dat de activiteiten rond het afscheid van de 6e klas in die tijd heel weinig voorstelden in vergelijking met wat nu gedaan wordt. Toch meen ik me te herinneren dat we een of andere speurtocht hadden gemaakt. Vóór die tijd was dat bij mijn weten nog niet gedaan.

Wat voor ontwikkeling heeft 'de jeugd' doorgemaakt in de 35 jaar dat U leraar bent? Wat zit daar achter?
De kinderen zijn nogal wat mondiger geworden. Dat is een ontwikkeling waar bewust naar gestreefd is. Verder lijkt het dat kinderen van nu veel televisie zien en met computers omgaan en daardoor niet meer zo gauw tot bijvoorbeeld lezen komen, omdat andere prikkels zo veel sterker zijn. Verder vind ik dat de verschillen minder groot zijn dan wel eens wordt verondersteld.

Wat voor ontwikkeling hebben de leraren doorgemaakt? Ik kan me herinneren dat b.v. Meester Smits behoorlijk streng kon zijn en dat leraren niet met voornamen werden aangesproken. Hoe en wanneer is die houding van de leraren veranderd?
Vanaf de jaren 70 heeft zich vooral in Nederland (en veel minder in alle ons omringende landen) de ontwikkeling naar een antiautoritaire opvoeding voorgedaan. Deels is dat een reactie op de zeer strenge opvoeding van voor die tijd. Ik denk dat dat goed is, maar ook weer niet moet doorslaan. In de jaren tachtig is het onderwijs in ieder geval veel minder streng geworden. In 1985 kwam de kleuterschool er bij en werden we basisschool. Op de kleuterschool werden de juffen met de voornaam aangesproken. Sinds die tijd zijn ook op onze school steeds meer voor- en achternaam gebruikt. Nog wat later werd nog maar alleen de voornaam gebruikt. In die tijd veranderden veel scholen de aanspreking “meester” in “meneer”. Wij wilden dat ook doen, maar “meester” zat er zo ingebakken, dat we dat maar opgegeven hebben. Om een antwoord op je vraag te geven: Toen meester Veugelers hoofd van de school werd, is de school minder streng geworden.

John Cuijpers woonde in die tijd in de Vossener en wist ook waar U woonde. We gingen 'belletje trekken', de eerste keer was er geen reactie, de 2e keer sprak U ons van boven via een geopende raam toe en nodigde ons uit voor een glaasje sinas: geen straf, maar een beloning! Is dat Uw aanpak?
Belletje trekken zag en zie ik als kattenkwaad dat door ieder kind wel eens wordt gedaan. Word je daar boos over, dan nodigt dat alleen maar uit tot nog vaker belletje trekken. Na een laconieke reactie is het meestal meteen afgelopen.

Worden er veel reünies georganiseerd? Moet U veel reünies aflopen?
Er zijn perioden geweest dat er een heleboel waren, dan weer gaan er jaren voorbij waarin geen enkele reünie wordt georganiseerd.

Reunie Titus Brandsma (Venlo-Blerick) 1977

Aangestoken door een reunie-virus dat rondwaart, hebben Hans Timmerman en ik op 6 november besloten een reunie te gaan organiseren voor de 6e klassen van de Titus Brandsma-school, jaargang 1976-77. Eigenlijk hadden we een jaar of 5 geleden al een keer dit plan bedacht, maar kwam de uitvoering toen niet van de grond. Hans heeft toen al een keer van de school kopieen van de 'klassenlijsten' gekregen, en hiermee zijn we meteen aan de slag gegaan om adres, telefoon en email te achterhalen. Via via dijt de olievlek snel uit en na 1 week hebben we ongeveer 80% van de gegevens binnen! Op een kleine site kan iedereen de voortgang van het binnenhalen van de gegevens volgen (en zelf helpen natuurlijk). Tevens is hier een plekje voor foto's en linkjes naar 'web presence' van oud-klasgenootjes. Nu we zo snel het grootste deel van de administratie compleet hebben, kunnen we gaan nadenken over datum, locatie, invulling van de avond en financiele bijdrage (sponsors kunnen zich melden :). Uiteraard hebben wij zelf ook ideeen hierover, maar je mag ook je ei kwijt door commentaar te geven op deze posting: de eenvoudigste manier om commentaar te geven is via de optie 'Anonymous'. Groeten, Andreas

"The Jesuit Documents" republished

'Jesuit Documents' (early 17th century) republished:

Description
The Jesuit Mission to Western Guinea was the first one outside Europe. Here the texts of the Jesuit Mission's staff in early 17th century, as collected by Teixeira da Mota and translated by P.E.H.Hair, are completely transcribed and republished.

Cape Verde Islands: reproduction of West Africa map

Archibald Lyall: Black and White Make Brown (1938)

I intend to republish this book. The republished book will not contain the images - I will publish them here. The map below shows the route Archibald Lyall followed in his two visits to West Africa. What is very nice about this map is, that it shows the locations the different peoples of West Africa live. It is also useful when reading the 'Jesuit Documents'. The map is part of 'Black and White Make Brown', but there is no information on the source of this map and its accuracy. The first half of Lyall's book is dedicated to the Cape Verde Islands; the second half to 'Western Guinea'.

Archibald Lyall Black and White Make Brown, 1938

http://www.heuijerjans.net/CaboHist.html http://www.heuijerjans.net/CaboHist_AL.html

Cape Verde Islands: books on its history

So, what's the plan for these books? As I got interested in the history of the Cape Verde Islands, I saw that the books I wanted to read did not exist, or were not available, or out-of-print, ... Looking a bit further and with the availability of all sorts of information on the internet, I think there is a lot worth publishing in book form. A book has the advantage to be read and taken anywhere and it is not as tiring as reading from a computer screen - reading a book gives you more time to absord its contents. Thus, I decided to (re)publish in book form all the material worth it I can lay my hands on. Of course, you cannot just publish other persons stuff. Basically, the material should be free of copyrights, or the owner should grant them to me for publication. The material in the first book (Cape Verde Islands: Historical Visits) is free of copyrights (Project Gutenberg) and granted for one chapter (University of Michigan Making of America). Publishing these books via Lulu.com enables me to keep everything in my own hands. I can fully determine the contents of the book, its layout, cover, binding, pricing, availability. Further publications 1. Historical Visits [PUBLISHED] 2. Jesuit Documents: texts assembled by Da Mota, and translated by P.E.H. Hair (available here: http://digicoll.library.wisc.edu/cgi-bin/AfricaFocus/AfricaFocus-idx?id=AfricaFocus.Jesuit01) 3. Black and White Make Brown, by Archibald Lyall, 1938 (out-of-print) Potentially: # Several books of Senna Barcelos (Portuguese) # 'Sailing Letters': Dutch letters which were taken as loot by English pirates Feedback If you have hints on copyrights of the mentioned material, or other material you would like to see published, please contact me: andreas[at]heuijerjans.net.

"1. Cape Verde Islands: Historical Visits" published

1. Cape Verde Islands: Historical Visits

The accounts I collected are now bundled in a book: Description When I visited Santiago the first time in 2002, I had already read some travel guides and was interested to see all the beautiful places. After I did see many of these places and met many of its people, I became more and more interested in Cape Verde's special history.

The Portuguese discovered the islands in 1460 and they were almost immediately colonized. From then on a particular mixing of people from West-Africa and Europe were the continuous ingredients of Cape Verde's culture.

The Forgotten Islands, as they are sometimes called now, were historically relevant as a part of the stage when West Europe globally expanded. All of the famous discoverers and navigators took a hold on the Cape Verde Islands: in the early period south west Santiago (Ribeira Grande, Praia) was mostly the place to take fresh water and provisions. Later, in the 19th and early 20th century, Porto Grande (Mindelo) of St. Vicente became an important stop, after the English created a large coal depot for their steam ship industry there.

My personal interest is in re-experiencing the historical development of Cape Verde's culture. A fine way for me to do this, is by reading primary accounts, accounts of people who tell directly from their own experiences. I would like to share with you a dozen of these accounts of famous and unknown travelers to the Cape Verde Islands, which stretch out over the period from 1498 to 1855.

Accounts of: Christopher Columbus, Francis Drake, William Dampier, James Cook, Mungo Park, Joseph Corry, James Holman, Frederick Marryat, Charles Darwin, Edward Wilson Landor, Horatio Bridge, Charles W. Thomas. Hard cover Paperback

Edward Wilson Landor visits the Cape Verde Islands (1841)

1841: Edward Wilson Landor - The Bushman

Frederick Marryat visits the Cape Verde Islands (1829)

1829: Frederick Marryat - Frank Mildmay Or, The Naval Officer

James Holman visits the Cape Verde Islands (1827)

1827: James Holman - A Voyage Round the World, Volume I

Joseph Corry visits the Cape Verde Islands (1807)

1807: Joseph Corry - Observations Upon the Windward Coast of Africa "Some remarks upon St. Jago"

Bezoek aan Lissabon 23 feb t/m 2 mrt 2006

Korte impressie van een weekje Lissabon - een erg mooie stad met een perfecte mix van klassiek en modern: Lissabon

Gaten in de evolutie (NRC)

In de NRC van 31-12-2005 een artikel over enkele Gaten in de evolutie. Op 7 januari werden enkele brieven (NRC, 07-01-2006) gepubliceerd. Hier mijn reactie (NRC, 21-01-2006) op een van die brieven:

P.J. Stolk schrijft in zijn brief het volgende: "Maar hebben we werkelijk alleen maar de keus tussen toeval en plan?" Ja, zou ik zeggen: evolutie is het antwoord. Stolk maakt nl. de veelgemaakte fout evolutie gelijk te stellen aan toeval. Deze mythe - dat evolutie niet meer is dan toeval - is erg hardnekkig en fout. Evolutie is de combinatie van cumulatieve toevallige mutaties én (wat Darwin noemt) natuurlijke selectie. Om een idee van een antwoord te krijgen zou Stolk Richard Dawkins' Climbing Mount Improbable kunnen lezen. Voor een beter begrip zou het in ieder geval helpen als we de mythen ontzenuwen, maar zoals John F. Kennedy al zei "The enemy of truth is not the lie deliberate, it’s the myth repeated".

Andreas Heuijerjans

Venlo

De familienaam 'Heuijerjans'

De familienaam Heuijerjans is een naam die sinds het midden van de 18e eeuw voorkomt in m.n. Limburg. Genealogisch onderzoek (geinitieerd en meeste werk verzet door mijn oom Teun; verder hebben mijn oom Jan en mijn vader Cor hier ook aan bijgedragen), heeft de volgende resultaten opgeleverd:

- er zijn veel schrijfvarianten: Heuijerjans, dat schrijf je zo: h[e][u][i|j|ij|y]er(j|m)an[s] - verspreiding is vooral in Midden- en Zuid-Limburg en oostelijk Noord-Brabant - verspreiding bij volkstelling 1947 (Meertens Instituut) - herkomst van de naam is onduidelijk
- de naamdragers in 18e en 19e eeuw waren wevers en boeren, en woonden in Heythuysen - alle naamdragers lijken af te stammen van Willem Heuijerjans (ovl.1795) - stamboom

(http://www.heuijerjans.net/Heui.html) Andreas Heuijerjans

In Memorian: Cor Heuijerjans (1936-2005)

In memorian voor mijn vader (C.G.W. Heuijerjans), die 11 april vorig jaar is overleden:

Pap (1936-2005)

Andreas Heuijerjans

Nationale Inburgering Test 2005

Vorige week woensdag (28 dec 2005) werd voor het eerst de Nationale Inburgering Test uitgezonden (Teleac/NOT). Deze test is gebaseerd op het officiele inburgeringsexamen ('wat inburgeraars moeten weten'), en mede opgesteld door de makers hiervan. De test bestaat uit 36 vragen - om te slagen moet je minimaal 29 vragen goed hebben (een '80% score'). In de studio waren, naast enkele prominenten, 6 groepen:
- 'Vluchtelingenwerkers'
- 'Oranjegezinden'
- 'Antillianen'
- 'Zeeuwen'
- 'Afhaal Chinezen'
- 'Toekomstige vakmensen'
De uitslag was voor mij verrassend: de gemiddelden van de mensen thuis, de gemiddelden van elk van de 6 groepen en alle prominenten waren te laag om te slagen voor de toets! Dus zelfs 'zware autochtonen' als de 'Zeeuwen' en 'Oranjegezinden' haalden gemiddeld niet de norm.

Een aardige kanttekening bij deze test werd geplaatst door Victoria Koblenko, een van de bekende Nederlanders: moet je nou weten dat vuurwerk in Nederland is ontstaan om boze geesten te verdrijven, of moet je weten dat de meeste Nederlanders denken dat de Chinezen het vuurwerk hier geintroduceerd hebben?

Om in aanmerking te komen voor een Nederlands paspoort, moet je de inburgeringscursus binnen 1 jaar op niveau 2 afronden (hetgeen mijn partner net niet lukte: ze haalde dit resultaat 2 maanden te laat), of je moet het veel uitgebreidere inburgeringsexamen maken. Volgens mij mogen degenen die de lat zo hoog durven leggen voor nieuwe Nederlanders zich wel eens afvragen met welk recht ze dit menen te doen. Dit is voor veel te veel mensen een onneembare horde. Autochtone Nederlanders zouden deze test vlekkeloos moeten kunnen maken - bovenstaande uitslag bewijst dat dat niet het geval is. Ook als geboren/getogen Nederlander, met universitaire opleiding, kwam ik niet verder dan 32 goede antwoorden. Hoewel ik de doelstelling zoals die meestal wordt verwoord onderschrijf, is deze 'implementatie' van de doelstelling buiten alle proporties, en een illustratie van de verdampte Nederlandse tolerantie.