Heuijerjans, de spoorwegmedewerker

(1) Cornelis 'Nelis' Heujerjans (1872-1941)	Hulparbeider, Hulpremmer, Arbeider-remmer
(2) Theodorus Heuijerjans (1881-1967)	Hulparbeider, Arbeider, Voorman-arbeider, Onderladingen, Ladingmeester
(3) Joseph Hubertus Heuijerjans (1892-1962)	Hulparbeider, Arbeider, Rangeerder, Arbeider-telegrafist, Lijnassistent
(4) Peter Johannes Heuijerjans (1893-1974)	1940-1945 "railwachter"
(5) Wilhelmus Heuijerjans (1895-1953)	Hulparbeider, Arbeider, Rangeerder, Wagennoteerder
(6) Peter Joannes Heuijerjans (1896-1975)	Hulparbeider, Arbeider, Arbeider-telegrafist, Seinhuiswachter, Lijnassistent
(7) Wilhelmus Heuijerjans (1898-1971)	Hulparbeider, Arbeider, Arbeider-telegrafist, Lijnassistent
(8) Johannes Wilhelmus Marijn 'Jo' Heujerjans (1900-1980)	Machinist
(9) Joseph Hubertus Heuijerjans (1924-2012)	Machinist
(10) Antonius 'Teun' Heuijerjans (1924-1990)	Rangeerder
(11) Herbert Heuyerjans (1926/27-1987)	???
(12) Mathijs Franciscus 'Theo' Heujerjans (1927-2010)	1981 (krantenartikel) "Ambtenaar onregelmatigheden"
(13) Gerardus Petrus Huijerjans (1955-2007)	Onderhoudsmonteur - electro

---

Salarisontwikkeling

De salarissen (schaal in 'hfl' aan de linkerkant) voor zover bekend zijn hier uitgebeeld en afgezet tegen de prijsindex (rode lijn, schaal aan de rechterkant). Vanaf het begin van de Eerste Wereldoorlog (1914) t/m 1920 is er een enorme inflatie. De salarissen bij de NS lijken met behoorlijke vertraging ook op te lopen. Als de prijzen daarna weer dalen, blijven de salarissen lange tijd stabiel (ongeveer periode 1920-1933), daarna dalen de salarissen enkele jaren, in totaal zo'n 20%.

Tot ca.1920 werden de salarissen in hfl/dag vastgelegd op de Personeelsstaten, daarna in hfl/jaar. Om hier een vloeiende lijn uit te creeeren, zijn de daglonen met een factor 400 vergroot. Er werd natuurlijk geen 400 dagen per jaar gewerkt, maar er lijkt anders nog een factor te missen (vakantietoeslag?).

De beroepen van deze familieleden waren meestal eenvoudig, ondersteunend: (hulp)arbeider, arbeider/remmer, ladingmeester, rangeerder, arbeider telegrafist, lijnassistent, seinhuiswachter, met uitzondering van Joseph Hubertus - hij was machinist.

---

(1) Cornelis Heujerjans (1872-1941)

Nelis (1) is de vader van Jo (8) en de grootvader van Theo (12).
ca.1940

Personeelstaat:

17 nov 1912, Blerick:

---

(2) Theodorus Heuijerjans (1881-1967

Personeelstaat:

---

(3) Joseph Hubertus Heuijerjans (1892-1962)

Personeelstaat:

12 jul 1917 "Loffelijke vermelding:

---

(4) Peter Johannes Heuijerjans (1893-1974)

17 sep 1944
Toen Radio Oranje opriep tot een staking, legde hij het werk terstond neer. Daarvoor heeft hij in 1946 een herinneringsmedaille van de N.S. gekregen met opschrift:
"Ter herinnering aan het eendrachtig opvolgen van het stakingsbevel"

---

(5) Wilhelmus Heuijerjans (1895-1953)

Personeelsstaat

ca.1930

---

(6) Peter Joannes Heuijerjans (1896-1975)

Personeelstaat:

---

(7) Wilhelmus Heuijerjans (1898-1971)

Personeelstaat:

---

(9) Joseph Hubertus Heuijerjans (1924-2012)

Personeelstaat

Geb: 06 feb 1924 Weert
Huw: 19 mrt 1948
[Ovl: 23 feb 2012]

01 mei 1943: leerling machinist Heerlen (3.42 p.d.)
01 sep 1945: einde dienstbetrekking
01 sep 1945: leerling machinist Heerlen (4.44 p.d.)
01 mei 1948: leerling machinist Heerlen (2268 p.j.)
01 mei 1954: machinist Heerlen (3780 p.j.)
01 okt 1954: machinist Heerlen (4164 p.j.)

---

(12) M.F. 'Theo' Heujerjans (1927-2010)

Theo Heuijerjans is 'ambtenaar onregelmatigheden' op Rotterdam CS.
Het Vrije Volk, 14 november 1981

Theo heeft lang de spoorwegwoning Kleiweg Rotterdam bewoond met zijn vrouw Jopie Riet. Hun buurman John Krijgsman heeft deze herinneringen gedeeld (2022):

"Theo en Jopie leerden elkaar kennen op Rotterdam CS, waar ze allebei werkten. Na hun huwelijk (in 1955) moest Jopie stoppen met werken, zoals toen gebruikelijk. Hun dochter Rita is in 1957 geboren.

Rond die tijd kreeg Theo de functie van stationsbeambte op de stations Rotterdam Hofplein, Bergweg, Kleiweg en Wilgenplas. Daarbij hoorde de huur van een dienstwoning bij het station Rotterdam Kleiweg. Dit was de helft van een dubbele spoorwoning, genummerd 1A.

Bij de woning hoorde een enorm stuk grond, dat zelfs achter de trein- en tramfabriek van Allan (sinds 1960 werkplaats en busgarage van het lokale vervoerbedrijf RET) doorliep tot aan de Ceintuurbaan. Theo had dus genoeg ruimte om paarden en geiten te houden en Jopie deed de moestuin.

Op de stations verkocht Theo de kaartjes. Op station Kleiweg bediende Theo bovendien de wissels, de seinen en de spoorbomen. Deze unieke woonplek was voor Theo reden om alle aanbiedingen voor promotie binnen NS te laten schieten, want promotie betekende verhuizen naar een ander station in het land. Met vermoedelijk mindere woonomstandigheden. Dit alles heeft Theo mij pas na het jaar 2000 verteld, toen we buren werden.

Dat duurde tot 1977. Toen werd de Hofpleinlijn gemoderniseerd. De wissels en de seinen werden vanuit de verkeersleiding in Den Haag bediend, de overwegbomen gingen automatisch omlaag als er een trein aankwam en de conducteur verkocht in de trein de kaartjes. Later kwamen er kaartautomaten. Het stationsgebouwtje waar Theo werkte ging in 1977 tegen de vlakte.

Theo zat nog maar enkele jaren voor zijn pensioen en omdat NS een sociaal bedrijf was, werd er een baan voor hem geregeld. Hij werd assistent van de chef van de treinenschoonmaak op Rotterdam CS. Daar heb ik hem (vaag) leren kennen want ik werkte inmiddels ook bij NS op Rotterdam CS. Maar ik had nauwelijks met hem te maken. Ik wist wel dat hij in de dienstwoning van station Kleiweg woonde.

Volgens mij is hij in 1982 met vervroegd pensioen gegaan, dat kon toen allemaal nog.

In 2000 zette NS een helft van de dienstwoning 1A te koop. Ik werkte inmiddels bij NS in Utrecht en zocht een woning met tuin in de buurt van station Rotterdam Noord, zodat ik makkelijk naar mijn werk kon reizen. Toen bleek dat Theo nog steeds in de andere helft woonde. Met Jopie, maar die heb ik toen pas leren kennen. We zijn goede buren geworden. Theo bleek in de buurt een lokale beroemdheid, omdat iedereen hem kende van de 20 jaren dat hij een van de vaste gezichten van station Kleiweg was.

Theo is in 2010 overleden, Jopie in 2013.

Dochter Rita ontmoetten we wel eens. Ze heeft een zoon en een dochter, die zijn denk ik ook al weer 30-35 jaar oud. Maar het contact is verloren gegaan.

Bijgaand twee foto’s: op de ene is links nog een stukje te zien van het in 1977 gesloopte stationsgebouwtje van Rotterdam Kleiweg, met op de achtergrond woning 1A. Op de andere foto is de woning duidelijker zichtbaar. Theo en Jopie woonden in de rechter helft van het pand."